ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΖΑΝΟΣ

Επιδημιολογία

Ο καρκίνος του οισοφάγου αποτελεί την τρίτη πιο συχνή κακοήθεια του γαστρεντερικού συστήματος και είναι η έκτη πιο κοινή αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Συνήθως εμφανίζεται σε άνδρες (3 φορές συχνότερα από τις γυναίκες) μετά τα 60 έτη της ηλικίας.

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι ενδημικός σε πολλά μέρη του κόσμου, ιδιαίτερα στις χώρες του τρίτου κόσμου, όπου είναι η τέταρτη πιο συχνή αιτία θανάτου από καρκίνο. Τα ποσοστά συχνότητας εμφάνισης κυμαίνονται παγκοσμίως, με τα υψηλότερα ποσοστά στη Νότιο και Ανατολική Αφρική και την Ανατολική Ασία και τα χαμηλότερα ποσοστά στη Δυτική και Κεντρική Αφρική και την Κεντρική Αμερική τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Σε ορισμένες περιοχές, όπως περιοχές του βόρειου Ιράν, μερικές περιοχές της νότιας Ρωσίας και στη βόρεια Κίνα (μερικές φορές ονομάζεται "ζώνη οισοφαγικού καρκίνου"), η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του οισοφάγου μπορεί να φθάσει έως 800 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους. Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του οισοφάγου σε αυτούς τους τομείς δεν είναι ευρέως γνωστοί, αλλά σχετίζονται πιθανότατα με την κακή διατροφική κατάσταση, συμπεριλαμβανομένης της χαμηλής πρόσληψης φρούτων και λαχανικών και κατανάλωσης πολύ θερμών ποτών.

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι οισοφαγικού καρκίνου είναι καρκίνωμα από τα πλακώδη κύτταρα, και το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου. Ο καρκίνος του οισοφάγου εκ πλακωδών κυττάρων (SCC) είναι ο συνηθέστερος ιστολογικός τύπος στην Ανατολική Ευρώπη και την Ασία, ενώ το αδενοκαρκίνωμα είναι συχνότερο στη Βόρεια Αμερική και τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, ο συνηθέστερος τύπος καρκίνου του οισοφάγου στις Δυτικές Χώρες ήταν ο κακρίνος του οισοφάγου εκ πλακωδών κυττάρων, το οποίο έχει ως παράγοντες κινδύνου το κάπνισμα και την κατανάλωση οινοπνεύματος. Έκτοτε, παρατηρήθηκε μια απότομη αύξηση της συχνότητας εμφάνισης του καρκίνου του οισοφάγου σε οισοφαγικό αδενοκαρκινωμα, για τον οποίο ο συνηθέστερος παράγοντας προδιάθεσης είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (GERD).

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι μια καταστροφική ασθένεια. Είναι η 6η πιο συχνή αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Παρόλο που ορισμένοι ασθενείς μπορούν να θεραπευτούν, η θεραπεία για καρκίνο του οισοφάγου παρατείνεται, μειώνει την ποιότητα ζωής και είναι θανατηφόρος σε σημαντικό αριθμό περιπτώσεων.

Το αδενοκαρκίνωμα διαγιγνώσκεται κυρίως στους λευκούς άνδρες και η επίπτωση έχει αυξηθεί απότομα σε αυτόν τον πληθυσμό. Ωστόσο, το αδενοκαρκίνωμα αυξάνεται σταδιακά σε άνδρες όλων των εθνοτήτων και επίσης στις γυναίκες.

Παράγοντες κινδύνου για καρκίνωμα του σκελετικού κυττάρου του οισοφάγου

Τα πλακώδη κύτταρα καλύπτουν ολόκληρο τον οισοφάγο, έτσι ώστε το SCC μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε τμήμα του οισοφάγου, αλλά εμφανίζεται συχνά στο άνω μισό. Προδιαθεσικούς παράγοντες για το πλακώδες κακρίνωμα του οισοφάγου αποτελούν το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η κατανάλωση πολύ ζεστών τροφών και η χαμηλή κατανάλωση φρέσκων λαχανικών και φρούτων. Παθήσεις όπως η αχαλασία του οισοφάγου και το σύνδρομο Plummer-Vinson, η μόλυνση από Human papillomavirus (HPV) και η τύλωση, καθώς και η έκθεση σε άσβεστο, χλωροαιθυλένιο (συστατικό του στεγνού καθαρίσματος) και προϊόντα καύσης, προδιαθέτουν για την ανάπτυξη πλακώδους οισοφαγικού καρκίνου.

Το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου με την συχνότητα του αδενοκαρκινώματος να έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες γεγονός που συνδέεται με την ύπαρξη παχυσαρκίας και γαστρο-οισοφαγικής παλινδρομικής νόσου. Το αδενοκαρκίνωμα συνήθως αναπτύσσεται σε εξειδικευμένη εντερική μεταπλασία (ανάπτυξη οισοφάγου Barrett's) που αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (GERD). Έτσι, το αδενοκαρκίνωμα εμφανίζεται συνήθως στο κατώτερο μισό του οισοφάγου και συχνά εμπλέκει την οισοφαγογαστρική συμβολή.

Σημεία και συμπτώματα

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ 01

Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι συνήθως ασυμπτωματικός (δηλαδή, δεν προκαλεί συμπτώματα) κατά τα πρώιμα στάδια. Δυστυχώς σ το 50% των περιπτώσεων, η ασθένεια είναι ήδη τοπικά προχωρημένη ή έχει ήδη εξαπλωθεί (μεταστάσεις) κατά τη στιγμή της διάγνωσης. Η παρουσία σημείων και συμπτωμάτων του καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

Η φυσική εξέταση περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

Διάγνωση

Η διάγνωση του καρκίνου του οισοφάγου στηρίζεται στο ιστορικό του ασθενούς, την φυσική εξέταση και τις ειδικές εξετάσεις. Οι εργαστηριακές εξετάσεις όπως η γενική αίματος και οι βιοχημικές εξετάσεις επικεντρώνονται κυρίως στους παράγοντες του ασθενούς που μπορεί να επηρεάσουν τη θεραπεία (π.χ., κατάσταση θρέψης, νεφρική λειτουργία).

Οι εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για την διάγνωση του καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Διαχείριση

Η θεραπεία του καρκίνου του οισοφάγου ποικίλει ανάλογα με το στάδιο της νόσου, ως εξής:

Οι ενδείξεις για τη χειρουργική θεραπεία του καρκίνου του οισοφάγου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Οι αντενδείξεις για χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Οι χειρουργικές επιλογές περιλαμβάνουν τα εξής:

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ 02

Η Οισοφαγεκτομή (κατάργηση του συνόλου ή μέρους του οισοφάγου) περιλαμβάνει επίσης απομάκρυνση περιοχικών λεμφαδένων και των γύρω ιστών. Το είδος της επέμβασης που συνδυάζει την αφαίρεση του όγκου και την αποκατάσταση της συνέχειας του γαστρεντερικού σωλήνα εξαρτάται από την εντόπιση, το είδος και την έκταση της νόσου. επιπέδου) και ΔιαΘωρακική Οισοφαγεκτομή ΔΘΟ (transthoracic esophagectomy) που εκτελείται μέσω μιας τομής στην ανώτερη κοιλιακή χώρα και μίας μεταξύ των πλευρικών τόξων του ενός ημιθωρακίου (θωρακοτομή), ενώ συνήθως περιλαμβάνει λεμφαδενικό καθαρισμό 2 επιπέδων.

Πρόκειται για εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις που απαιτουν ειδική γνώση χειρουργικής ογκολογίας. Οι οισοφαγεκτομές είναι σοβαρές και εξειδικευμένες επεμβάσεις δεδομένου ότι απαιτείται εξειδικευμένη επιλογή σχετικά με την έκταση εκτομής του οισοφάγου τον λεμφαδενικό Καθαρισμό και την επιλογή της χειρουργικής τεχνικής (ΔιαΔιαφραγματική Οισοφαγεκτομή ΔΔΟ - Transhiatal esophagectomy :που εκτελείται μέσω τομών στην ανώτερη κοιλιακή χώρα και στην κατώτερη τραχηλική ενώ περιλαμβάνει συνήθως Λεμφαδενικό καθαρισμό ενός

Οι επιλογές παρηγορητικής φροντίδας για ασθενείς που δεν είναι υποψήφιοι για χειρουργική επέμβαση έχουν ως εξής:

Πρόγνωση

Η επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο του οισοφάγου εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Το καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων και το αδενοκαρκίνωμα, σταδιακά, φαίνεται να έχουν ισοδύναμα ποσοστά επιβίωσης.

Η εξειδικευμένη πολύπλευρη αντιμετώπιση του επιθετικού αυτού καρκίνου παραμένει ακρογωνιαίος λίθος της διαχείρισης καθώς μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχημένο θεραπευτικό αποτέλεσμα ακόμη και στο 50% των περιπτώσεων (κατά μέσο όρο και αναλόγως του σταδίου της νόσου)

Οι μεταστάσεις λεμφαδένων ή συμπαγών οργάνων συνδέονται με χαμηλά ποσοστά επιβίωσης. Κατά την περίοδο 2007-2013, το συνολικό ποσοστό 5-ετούς επιβίωσης για τον καρκίνο του οισοφάγου ήταν 18,8%. Οι ασθενείς χωρίς συμμετοχή των λεμφαδένων έχουν σημαντικά καλύτερη πρόγνωση και ποσοστό 5ετούς επιβίωσης από τους ασθενείς με διηθημένους λεμφαδένες. Οι όγκοι σταδίου IV με απομακρυσμένες μεταστάσεις συνδέονται με 5ετή επιβίωση περίπου 5%.

Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης κατά τα έτη 2006-2012 ήταν 22% στη λευκή φυλή και 13% στη μαύρη φυλή. Μια αναφορά 1085 ασθενών που υποβλήθηκαν σε διαθωρακική οισοφαγεκτομή για καρκίνο έδειξε ότι η επέμβαση συσχετίστηκε με ποσοστό λειτουργικής θνησιμότητας 4% και ποσοστό 5ετούς επιβίωσης 23%. Ένα καλύτερο ποσοστό 5ετούς επιβίωσης (48%) βρέθηκε σε μια υποομάδα ασθενών που είχαν πλήρη ανταπόκριση (δηλαδή, εξαφάνιση του όγκου) μετά από προεγχειρητική ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία.

Η χειρουργική του οισοφάγου είναι ιδιαίτερα απαιτητική και θα πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμένη χειρουργική ομάδα.